روش بررسی : این مطالعه بصورت طرح تک آزمودنی Single-System design(AB) بر روی ۲ بیمار سکته مغزی انجام شد. در طی فاز پایه عملکرد اندام فوقانی و تحتانی بیماران (با استفاده از آزمون های فوگل-مایر و برگ ) ، سه روز در هفته و به مدت ۴ هفته مورد ارزیابی قرار گرفته و مداخلات کاردرمانی هم انجام شد. پس از اتمام این دوره  فاز درمان آغاز گردید که ترکیبی از کاردرمانی و نوروفیدبک است و مدت آن نیز ۴ هفته بود. سپس نتایج ارزیابی های فازهای پایه و درمان مورد تجزیه و تحلیل آماری قرارگرفت.

یافته­ ها: هر دو بیمار بهبودی معنی داری را در عملکرد اندام فوقانی ( بیمار ۱ ، ۱/۸۱% و بیمار ۲ ، ۱/۶۸% ) و تحتانی (بیمار ۱، ۱/۷۳% و بیمار ۲ ، ۴/۷۵%) در آزمون فوگل-مایر و برگ (بیمار ۱ ،۶/۵۱ % و بیمار ۲ ، ۱/۶۸% ) نشان دادند.

نتیجه گیری: باتوجه به بهبودی قابل توجه در عملکرد اندام فوقانی و تحتانی بیماران به نظر می رسد همراه کردن نوروفیدبک با درمانهای رایج کاردرمانی، می تواند نتایج بالینی بهتری در بر داشته باشد. اگرچه به مطالعات بیشتر در آینده نیاز است.

جهت دانلود این مقاله پژوهشی و علمی کلیک کنید.

تاثیر نوروفیدبک بر عملکرد حرکتی بیماران سکته مغزی