بیشتر ما با تمرکز بر آرزوهای فراتر از واقعیت، خودمان را از مسیر موفقیت دور می‌کنیم. هدف‌های بزرگ تصمیماتی هستند که تلاش زیادی می‌طلبند و در صورت شکست، بهانه‌های ساده‌ای برای توجیه این شکست به دست ما می‌دهند.

بوعده‌ شروع سال جدید به همه‌ ما این امید را می‌دهد که بتوانیم آدم بهتری از خودمان بسازیم. با این حال ۲۵% از ما که تصمیم‌های جدیدی گرفته‌ایم، بعد از یک هفته انگیزه‌مان را از دست می‌دهیم. بیشتر ما با وجود شکست‌هایی که در گذشته در اجرای تصمیمات جدید داشته‌ایم، همچنان مُصر هستیم که در خودمان تغییراتی ایجاد کنیم و همواره تصمیم‌های جدیدی در این‌باره می‌گیریم.

دانشمندان دریافته‌اند که یک دلیل علمی برای چرخه‌ تکراری گرفتن تصمیم‌های جدید و ترک آن‌ها وجود دارد. محققان علوم‌اجتماعی، این تمایل را «سندروم امید واهی» نامگذاری کرده‌اند. سندروم امید واهی عبارت است «از انتظارات غیرواقع‌بینانه درخصوص سرعت و میزان رسیدن به اهداف، راحتی مسیر و دستاوردهای تلاش برای تغییر خود.» ما به دلیل این‌که فکر می‌کنیم ایجاد تغییر در خود کار آسانی است، انتظاراتی در این‌باره نسبت به خودمان ایجاد می‌کنیم که واقع‌گرایانه نیستند؛ به همین دلیل به‌سادگی امیدمان را برای رسیدن به آن‌ها از دست می‌دهیم، در‌حالی‌که امیدهای واقع‌گرایانه بیشتر از این‌ دوام می‌آورند.

بیشتر ما با تمرکز بر آرزوهای فراتر از واقعیت، خودمان را از مسیر موفقیت دور می‌کنیم. هدف‌های بزرگ تصمیماتی هستند که تلاش زیادی می‌طلبند و در صورت شکست، بهانه‌های ساده‌ای برای توجیه این شکست به دست ما می‌دهند. اهداف جاه‌طلبانه اغلب نتیجه‌ این تفکر هستند که رسیدن به آن‌ها زندگی ما را به‌طور قابل‌توجهی بهتر خواهد کرد. مثلاً آن دسته از ما که می‌خواهیم لاغر شویم، دائم فکر می‌کنیم که اگر وزنمان را کم کنیم، موفق به یافتن عشق حقیقی، ترفیع کاری یا شادی بیشتر در زندگی روزمره می‌شویم؛ درحالی‌که هیچ تضمینی برای تحقق هیچ‌کدام از این انتظارات وجود ندارد.
ما آدم‌ها ذاتاً نمی‌توانیم شکست را تحمل کنیم، اما می‌توانیم با انتخاب اهداف کوچک، واقع‌بینانه و قابل مدیریت، از ایجاد احساس شکست پیشگیری کنیم. اگر اهدافمان را به گام‌های کوچک‌تر تقسیم کنیم و برایشان تلاش کنیم، شاید یک روزی طعم پیروزی را بچشیم.

امید محال، سندرومی ویرانگر

سندروم امید واهی چیست؟ آرزوهای فراتر از واقعیت

منبع : ویرلن