اما چه نوع روابطی بیشترین تاثیرگذاری را بر ما دارند؟ یک مطالعه که بتازگی در انگلستان انجام شد نشان داد خطر مرگ افرادی که عضو یک باشگاه ورزشی، یک سازمان مذهبی، تجاری یا هرنوع گروه تفریحی یا حرفه ای دیگری هستند، در شش سال اول بازنشستگی کمتر است. براساس مطالعه دیگری که در دانشگاه کارولینای شمالی انجام شد، عضویت در یک گروه اجتماعی بزرگ، بیشتر از داشتن روابط باکیفیت، در سلامت دوران سالخوردگی نقش دارد.ازدواج نیز شاید مهم ترین رابطه اجتماعی ای باشد که با سلامت فرد مرتبط است و تحقیقات نشان می دهند زوج هایی که طلاق گرفته اند نسبت به کسانی که با همسرانشان زندگی می کنند از سلامت کمتری برخوردارند.

اما مطالعه ای که نتایج آن در روزهای اخیر و در صد ویازدهمین  نشست سالانه انجمن جامعه شناسی آمریکا(ASA) ، ارایه شد نشان داد وقتی صحبت از طول عمر است این خانواده – و نه دوستان – هستند که عاملی تعیین کننده به شمار می آیند.

در این مطالعه که برروی ۳ هزار داوطلب ۵۷ تا ۸۵ ساله انجام شد محققان پی بردند افرادی که شبکه روابط اجتماعی آن ها را بیشتر، اعضای خانواده تشکیل می دهند احتمال مرگ پایین تری را نشان می دهند؛ این در حالی است که تعداد زیاد دوستان و یا داشتن رابطه نزدیک با آن ها تفاوتی در احتمال مرگ ایجاد نمی کند.«جیمز ایونیوک» محقق دانشکده سلامت عمومی دانشگاه تورنتو این موضوع را تعجب برانگیز دانست و گفت: از آنجایی که شما دوستان تان را خودتان انتخاب می کنید ممکن است انتظار داشته باشید که روابط با دوستان نقش مهم تری در طول عمرتان داشته باشد زیرا شما قادر هستید به منظور رفع نیازهایتان انتخاب دوستان را به دلخواه انجام بدهید. اما داده ها این تصور را تایید نمی کنند. یافته های ما نشان می دهند افرادی که به یک معنا امکان انتخاب شان را ندارید و انتخاب در اینکه آن ها شما را گزینش کنند نیز نقشی ندارد، بیشترین تاثیر را بر طول عمر شما دارند.

ایونیوک در همراهی با فیلیپ اسکام آمارگر زیستی از دانشگاه شیکاگو نشان دادند کسانی که می گویند به اعضای خانواده شان «بسیار نزدیک» هستند ۶خطر مرگ آن ها در طول ۵ سال آینده ۶ درصد است؛ اما خطر مرگ افرادی که اظهار داشتند احساس نزدیکی زیادی با اعضای خانواده شان ندارند ۱۴ درصد نشان داده شد. محققان این  فرضیه را ارایه کردند که اعضای خانواده از صلاحیت بیشتری برای کنترل جنبه های سلامت یکدیگر برخوردار هستند و این سبب می شود ارتباط خانوادگی از بسیاری جنبه ها مفیدتر واقع شود. به گفته این محققان وقتی فرد از مشکلات سلامت و یا مشکلات مهم دیگری رنج می برد اعضای خانواده بیشتر از دوستان می توانند حمایت های عاطفی و مفید ارایه کنند. افزون بر این در مقایسه با دوستان، حمایت اعضای خانواده از یکدیگر مشروط به شرایط عاطفی روابط نیست، بلکه در شرایط خستگی و استرس نیز احتمال حمایت اعضای خانواده از یکدیگر وجوددارد.

ایونیوک و اسکام یافته هایی نیز در مورد ازدواج ارایه و عنوان کردند ازدواج حتی در صورتی که زیاد موفق نباشد تاثیرات مثبتی بر طول عمر دارد:ما ارتباطی میان سطح حمایت همسران از یکدیگر و طول عمر آن ها مشاهده نکردیم. به نظر می رسد وجود پیوند زناشویی، صرف نظر از جنبه های خاصی از آن، نقش مهمی در طول عمرفرد ایفا می کند.

این تیم تحقیقاتی در گزارش خود نوشت مدت زمانی که با دوستان و خانواده سپری می کنیم، احساس تنهایی و برخورداری از حمایت اجتماعی نقش کم اهمیت تری در طول عمر ما دارند و به طور کلی این داشتن روابط خوب و نزدیک خانوادگی است که در طول عمر افراد نقش اساسی ایفا می کند. ایونیوک می گوید: اولین نظریه پردازان اجتماعی نیز تاکید داشته اند که نوعی اهمیت خاص در ارتباطات خانوادگی وجود دارد که  انسان ها را وا می دارد به کسانی که در صورت داشتن حق انتخاب لزوما آنها را انتخاب نمی کردند نزدیک باشند و از آنها حمایت کنند.

برای درک دقیق نتایج این مطالعه به تحقیقات بیشتری نیاز است اما تا زمانی که دانشمندان دلایل علمی خود را  برای درک این موضوع ارایه کنند، شما زمان زیادی برای سرزدن به پدربزرگ ها و مادربزرگ هایتان خواهید داشت.

منبع: واشنگتن پست